Roadtrip Bosnië & Herzegovina via het geitenpad
Bosnië & Herzegovina heeft eigenlijk maar een paar hoofdwegen en af en toe een enkel stukje snelweg. De hoofdwegen lijden je door een prachtig landschap tussen de bergen door. Prachtige routes waarbij je kunt genieten van de natuur!
Een roadtrip door Bosnië & Herzegovina is al een avontuur op zich en helemaal als je van de gebaande paden afgaat en het geitenpad neemt.
Nu zijn de geitenpaden niet meer zo als vroeger, je weet wel, onverhard met vele hobbels en kuilen. Deze bestaan nog wel, maar om ergens te komen kun je beter de geasfalteerde geitenpaden nemen ;-).
Onze laatste dag in Bosnië startte in het het prachtige Mostar. Hier hadden we de nacht doorgebracht, de volgende overnachting zou in Dubrovnik, Kroatië zijn. Vanuit Mostar hadden we een route uitgestippeld om eerst Blagaj te bezoeken en vervolgens naar de Kravice watervallen te gaan om te gaan zwemmen. Van daaruit zouden we richting Dubrovnik rijden.
Na de prachtige Kravice watervallen reden we al een stuk richting de grens bij het stadje Neum waar we de grens over wilden gaan. Deze route was heel erg druk en zeer vermoeiend vanwege de passerende auto's. Dit kon je een hoofdweg noemen, maar was redelijk smal en is niet echt geschikt voor zoveel verkeer... Nu zijn we hier in Nederland natuurlijk ook goede en brede wegen gewend die vooral vlak zijn en niet kronkelend door de bergen lopen.
We besloten om van deze route af te wijken. Niet via Neum de grens over waar het waarschijnlijk ook mega druk zou zijn, maar via een andere grenspost bij het plaatsje Slano in de buurt.
Wij namen de afslag geitenpad. Een zeer goed geasfalteerd geitenpad met een breedte zodat een tegenligger niet kon passeren. Na een paar minuten kwamen we er al achter dat dit ook niet zou gaan gebeuren, want er was hier gewoon echt niemand! Cool!! Hier houden wij wel van!
Denk niet dat we zomaar deze route hebben uitgekozen. Nee, dit was een weloverwogen beslissing. Met een papieren landkaart en google maps bij de hand wisten we precies waar we ongeveer uit zouden komen.
Met aan de ene kant van het pad een berg en aan de andere kant vaak een afgrond kwamen we zo en dan wat gehuchtjes tegen. Het was moeilijk te zien of hier nog wel iemand woonde. Het was zo heerlijk rustig. Na zo'n 1,5 uur rijden waren we in totaal één iemand tegengekomen. Op een gegeven moment begon de schemering in te zetten. Dit soort weggetjes zijn niet verlicht, dus we hoopten nu toch wel snel die grenspost te bereiken ;-).
Tijdens een koste stop merkten we pas echt dat we in the middle of nowhere belandt waren. Op de geluiden van de insecten na was het muisstil, er was helemaal niemand.
Op dit pad tussen de bergen door was ook het bereik van onze mobiele telefoons weg. Ook begon het metertje van de benzine terug te lopen. Nou je begrijpt dat we al 2 uur geen ene benzinepomp tegen gekomen waren. Op dit moment werd het dan toch echt wel een beetje spannend!
Na de nodige haarspeldbochten, in de hoop dat er geen tegenligger aan zou komen, zagen we in de verte eindelijk de grenspost! Een mini grenspost middenin de bergen. Toch kwam hier bij ons allebei een kleine zucht van opluchting totdat ik zie: "Zou die grenspost wel open zijn?".
Twijfelachtig reden we er naartoe. Op het eerste gezicht bleek er niemand te zijn. We stopten voor de slagboom die er een beetje half bij hing. Gelukkig kwam er iemand uit het hokje. Ppffff. Nadat onze paspoorten uitgebreid waren nagekeken mochten we verder. We hadden het gehaald! :-))
Op weg naar onze volgende verblijfplaats reden we langs de kust van Kroatië richting Dubrovnik. We konden nog net een glimp van de prachtige zonsondergang opvangen.
Zou jij het durven om van de gebaande paden af te wijken?
Be Dazzled!!
